มุกห์ตารัน บีบี (ปัญจาบ: อูรดู: مختاراں بی بی‎) หรือที่ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ มุคตาร มัยน์ (ปัญจาบ: อูรดู: مختار مائی‎) เกิดเมื่อราวปี พ.ศ. 2515[1] เป็นหญิงชาวปากีสถานจากหมู่บ้านมีร์วาลา ในแถบชนบทของเคาน์ตีเทห์สีล อำเภอมูซัฟฟาร์กัรฮ์ในปากีสถาน มุคตาร มัยน์เป็นเหยื่อของการรุมโทรมตามคำสั่งของปัญจญัติราช (สภาชนเผ่า) ของเผ่ามาสโตยบาลูจญซึ่งร่ำรวยกว่าและมีอำนาจมากกว่าเมื่อเทียบกับเผ่าตาตลาในพื้นที่นั้น[2][3] โดยธรรมเนียมแล้ว หญิงชนบทจะถูกคาดหวังว่าจะทำอัตวินิบาตกรรมหลังจากเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น[4][5][6] แต่เธอกลับลุกขึ้นสู้และติดตามคดี ซึ่งได้รับการหยิบยกขึ้นมาโดยสื่อต่างประเทศหลายสำนัก อันเป็นการสร้างแรงกดดันแก่รัฐบาลปากีสถานและตำรวจให้ติดตามคดีข่มขืนดังกล่าว ท้ายที่สุดแล้วคดีถูกนำขึ้นพิจารณาในศาล และผู้ลงมือถูกจับกุม แจ้งข้อหาและพิสูจน์ว่ามีความผิด แต่ศาลอุทธรณ์กลับคำตัดสินดังกล่าว ศาลสูงสุดปากีสถานในภายหลังประกาศว่าผู้ถูกกล่าวหาเกือบทุกคนไม่มีความผิดยกเว้นเพียงคนเดียวเท่านั้น มุคตารที่กำลังต่อสู้ทางกฎหมายในปากีสถานและทำให้เธอเสี่ยงต่ออันตรายอย่างต่อเนื่อง แต่ถึงกระนั้น เธอได้ริเริ่มองค์การสวัสดิการสตรีมุคตาร์ มัยน์ เพื่อช่วยสนับสนุนและให้การศึกษาแก่สตรีและเด็กหญิงชาวปากีสถาน และเป็นผู้ให้การสนับสนุนด้านสิทธิสตรีอย่างเปิดเผยตามข้อมูลจากหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กไทมส์ มุคตาร มัยน์ พร้อมด้วยเพื่อน เพื่อนร่วมงานและครอบครัวของเธออยู่ในความเสี่ยงใหญ่หลวงจากความรุนแรงโดยเจ้าศักดินาท้องถิ่น และรัฐบาลปากีสถาน[7] ด้านพลเอกเปอร์เวซ มูชาร์ราฟ อดีตประธานาธิบดีปากีสถาน ได้ยอมรับในบล็อกส่วนตัวของเขาว่า เขาสั่งจำกัดการเคลื่อนไหวของเธอในปี พ.ศ. 2548 เนื่องจากเขาเกรงว่าผลงานของเธอและชื่อเสียงของมันอาจทำลายภาพลักษณ์ในเวทีนานาชาติของปากีสถาน[8]